Stel je eens voor: een hele middag doorbrengen in een bos, héél veel mediteren, praten met gelijkgestemden en inspiratie opdoen. Voor iemand die dol is op alles wat dat zen-gevoel creëert, klinkt dat als een waar paradijs! Afgelopen zaterdag voelde ik me dan ook alsof ik me in één grote zen-bubbel bevond en eerlijk is eerlijk, stiekem was het best jammer om ’s avonds die bubbel weer uit te moeten stappen..
Het Zen Festival is volgens de organisatoren “de manier om zelf te ervaren hoe je mentaal fit wordt en blijft.” Thema’s die middels workshops, lezingen en standhouders aan de orde komen zijn bijvoorbeeld meditatie, mindfulness, yoga, sport en voeding. De kennis die je opdoet over balans, geluk, onthaasten en leven in het nu kun je direct toepassingen in het dagelijks leven, waardoor het Zen Festival een laagdrempelige manier is om te ervaren hoe je mentaal fit wordt en blijft.
Nou, dat sprak mij wel aan! Uiteraard ben ik slechts een broekie als het op deze onderwerpen aankomt, maar als een spons zuig ik alle informatie en ervaringen vol liefde in me op om er zoveel mogelijk van vast te houden! Dat breng ik vervolgens graag weer in de praktijk in mijn lessen Body & Mind op de sportschool 😉 Win-win dus voor ons allemaal!
Op deze dag heb ik op talloze manieren kennis mogen maken met de kracht van ons bewustzijn, met diverse vormen van meditatie en mindfulness en diverse visies van mensen die al een hele weg op dit terrein bewandeld hebben. Zo startte ik de dag met een workshop mindfulness, waar ik in eerste instantie iets teleurgesteld te horen kreeg wat ik allemaal al wist. Na verloop van tijd startten we echter met een eerste oefening en daar openden zich weer een aantal gesloten deuren! Ieder heeft zijn eigen manieren om in een staat van mindfulness te groeien en deze manier was voor mij weer nieuw. Enigszins lastig in het begin, maar dat maakt het juist weer uitdagend. Ik vond het ook mooi om aan de reacties van andere deelnemers te merken dat ik me ergens in het midden bevond: tussen de doorgewinterde mindfulnesstrainers en de onwetende beginnelingen. Een prima plekje 🙂
De lezing die hierop volgde heeft me wellicht het allermeest geïnspireerd. Michael Pilarczyk startte met een meditatie, begeleid door de zang van Anura. WOW! Kippenvel all over the place! De hele setting was zo intens: het gaf tegelijkertijd een enorm krachtig gevoel alsook een enorm rustig gevoel. We zaten daar met zo’n 200 mensen in een theater, allemaal onze ogen gesloten, Michael praatte en Anura zong. De combinatie van de zware stem van Michael met de lieve stem van Anura bood een klankenspel dat niet van deze wereld leek. Misschien klink ik zweverig als ik dit zo zeg, maar wie er bij aanwezig was zal niets anders doen dan instemmend knikken. Deze meditatie was de mooiste en meest intense meditatie die ik ooit heb mogen ervaren. Dacht je dat ik zelf redelijk goed meditaties kon begeleiden, ahum.. Michael startte heel eenvoudig aan het oppervlak met de ademhaling en ging telkens een stapje dieper naar ons bewustzijn, via bijvoorbeeld liefde die je vanuit je hart door je hele lichaam voelt stromen maar die tevens vele malen groter is dan je lichaam. Steeds een stapje dieper zakte ik weg in mijn bewustzijn en voor het eerst ervoer ik enigszins dat gevoel dat ik niet eens meer echt begrensd werd door mijn lichaam. Hoe wij nu precies in elkaar zitten weet ik niet, maar Michael heeft me in ieder geval ontzettend geïnspireerd hier veel meer over na te denken en vooral veel meer te voelen. Talloze keren zei de man eenvoudigweg “Voel het” en de manier waarop hij het zij, raakte me.
Na deze fantastische ervaring volgde voor mij een workshop meditatief schrijven: een workshop waar ik compleet zonder verwachtingen instapte. Meditatief en schrijven, die woorden spraken me aan, maar wat het inhield? Geen idee. Inmiddels weet ik het en was het aan de ene kant iets minder waardevol dan ik verwachtte, aan de andere kant misschien in de toekomst toch wel veel meer. Daar vertel ik je echter de komende week meer over aangezien ik er in mijn les mee aan de slag wil 😉
In de middag hebben mijn vriendinnetje Myrthe en ik de Zenmarkt met diverse standhouders bezocht, een heerlijke plantaardige buddha bowl gegeten en een lekker warme matcha latte gedronken. Die was wel welkom op deze frisse zomerdag!
Het Zen Festival eindigde met een show van de Mindvakman. De populaire naam en de term ‘show’ spraken ons niet echt aan, maar wat zijn we blij dat we gebleven zijn! Deze show was inspirerend en lachwekkend tegelijk. In het begin iets meer inspirerend, aan het einde iets meer lachwekkend. De Mindvakman leert je niet echt direct iets, maar laat je kritisch over dingen nadenken. Op een ludieke manier wordt het publiek een spiegel voorgehouden, waar we allemaal om moeten lachen maar waarvan we stiekem ook weten dat het ons allemaal aangaat. We hebben een uur lang krom gelegen van het lachen en ondertussen regelmatig onze wenkbrauwen gefronst en overpeinzingen opgeslagen voor later. Met swingende muziek en een enthousiast publiek werd zo het festival geëindigd. Een aparte ervaring, al die mensen die bezig zijn geweest met meditatie en die nu los gingen op housemuziek. Tegelijkertijd een prachtige illustratie van hoe wij mensen in elkaar zitten en hoe deze mensen zich daar bewust van zijn. Ze maken immers een feestje van leven, maar beseffen zich tegelijkertijd dat het de stilte is waarin je alles hoort <3
1 Reactie