Neem voor deze meditatie een liggende houding aan. De ondergrond niet te hard, niet te zacht. Eventueel leg je een plat kussen onder je hoofd maar zorg dat het niet te hoog is zodat je nek ontspannen en recht is.
Maak het comfortabel voor jezelf. Eventueel met een dekentje, niet te warm en niet te koud. Je armen liggen ontspannen langs je lichaam. Je benen gestrekt. Je voeten naast elkaar en misschien vallen ze iets open. Je lichaam ontspant zich langzaam. Meer en meer. Bij iedere uitademing. Je ogen kun je sluiten.
Als je hier zo ligt, merk dan eens op waar je lichaam contact maakt met de vloer. Hoe je lichaam voelt op de vloer. Zwaar of juist gewichtsloos? Je kunt alle gedachten loslaten en gewoon zijn. Zonder dat het enige moeite kost. Alle spieren ontspannen. Zo lig je, hier en nu.
Als je er aan toe bent, breng dan je aandacht naar de beweging van je adem. Merk op hoe de lucht die je inademt je longen vult. Hoe je borst en buik rijzen en dalen op het ritme van de adem. In en uit.
Roep dan eens een beeld op van een meer. Jouw meer. Het kan een groot meer zijn of een klein meer. Een meer van een vakantiefoto of uit een herinnering. Of een zelfbedacht meer. In de bergen misschien of tussen de groene heuvels. Het is jouw meer. Het water is helder, het meer is diep, het wateroppervlak glad.
Zie hoe het meer gedragen wordt door de aarde. De bodem als een kom, die al dat water bijeenhoudt. Als een handpalm, waar het water in rust en gekoesterd wordt. Het meer hoeft helemaal niets te doen. Het kan volledig zichzelf zijn. Uitgestrekt, onbewogen. Het meer is gewoon meer. Water dat van de bodem tot de oppervlakte alle ruimtes en vormen opvult. Het meer vult de kom in de aarde, vult hem helemaal op met water, moeiteloos.
Dan sta jij aan de rand van jouw meer. Je neemt het hele meer in je op. Kijk dan eens of je je lichaam kunt laten opgaan in het meer. Op jouw manier. Zodat jij het meer wordt. Misschien loop je langzaam het meer in, misschien met een sprong of een elegante duik. Dan laat je langzaam je lichaam samenvloeien met het water. Je wordt één met het meer. Je lost erin op. Jij bent het meer.
Wellicht kun je je buik zien als de spiegel van het meer, het gladde oppervlak, zacht als water. Jij bent het meer: kalm, helder, stil, liggend. Gedragen door de aarde onder je. Je vloeit uit zoals water dat doet. Je neemt alle ruimte in. Alle diepte. Je bent één met de omgeving. De aarde, de lucht, het water.
De weerspiegeling op het gladde wateroppervlak van de omgeving. Bergtoppen, heuvels, weides, bomen. Het water kristalhelder. De diepte van de bodem. De eindeloze stilte. Daar zijn geen woorden meer. Geen gedachten. Alleen maar zijn.
Merk dan op dat er op het wateroppervlak soms ook rimpelingen kunnen zijn. Wanneer een storm of wind waait over het meer. Er ontstaat beweging. Er komen golven, de weerspiegeling wordt verstoord. Misschien komt er zand of modder in beweging vanaf de bodem. Het water wordt troebeler, je ziet de diepte niet meer. Het leven in het meer roert zich.
Vroeg of laat komt dit alles echter ook weer tot rust. Als vanzelf. Hier hoef je niets voor te doen. De modder zakt, het water hervindt zijn helderheid. Het oppervlak is weer glad als een spiegel. Van beweging terugkeren naar stilte.
Zo komen en gaan ook jouw emoties. Je zintuiglijke ervaringen, je gedachten. Net als het wateroppervlak dat rimpelt en golft en dan weer tot rust komt. Beiden zijn oké. Ze wisselen elkaar altijd af in een oneindige dans.
Jij weet dat je meer bent dan dat oppervlak. Je bent het hele meer, in zijn volledige diepte tot aan de bodem, waar alles onbewogen blijft en niets meebeweegt met wat er aan het oppervlak gebeurt. Waar je altijd gedragen wordt door de aarde, wat er ook gebeurt.
Voel je verbonden met die diepte. Weet dat stormen, wat ze ook doen opwaaien, altijd weer tot rust komen.
Wanneer je in het dagelijks leven in een storm zit, denk dan nog eens terug aan jouw meer. Ervaar dat je veel meer bent dan de rimpelingen aan het oppervlak. Jij bent het volledige meer, dat zich geborgen en gedragen weet. Dat stil is, helder en diep. Maak daar dan contact mee, op dat soort momenten van onstuimigheid. Weet dat jouw meer vroeger of later, vanzelf weer terugkeert naar zijn oorspronkelijke helderheid en rust.
Ga dan nu voor de rest van de meditatie in stilte terug naar jouw meer. Wees open voor lichamelijke sensaties, emoties en gedachten – alles wat het meer in beweging brengt en bij je aanraakt. Registreer het met vriendelijke, milde opmerkzaamheid. Registreer zonder oordelen, zonder dat je er iets mee moet. Jij bent het meer – van de oppervlakte, vlak en snel in beweging, tot aan de diepte. Stil, helder en onbeweeglijk.
…
Word je dan langzaam weer bewust van de ruimte om je heen, van je lichaam, je ademhaling. Neem de tijd om terug te keren naar het hier en nu. Beweeg langzaam je tenen, je vingers, je voeten, je handen. Rek je dan rustig helemaal uit. Van top tot teen. Adem een paar keer diep in en uit. Open dan langzaam je ogen. Namasté.
