Wat zijn mensen toch eigenaardige wezens, hè? We hebben allemaal wel van die aparte karakteristieken of gewoontes die niet iedereen van ons kent en ook niet hoeft te kennen, maar die stiekem wel heel grappig zijn om van elkaar te leren. Vandaag deel ik daarom 10 nutteloze weetjes over mijzelf met jullie! Doe er je voordeel mee 😉
Citroensap
Vroeger at ik álles met citroensap. Oké, behalve soep en iets met tomatensaus. Voor de rest echt alles. Er gingen meerdere citroenen per week doorheen omdat dochterlief deze overal boven uitkneep: rijst, alle soorten groentes, brood, aardappelen, schnitzels. Wanneer we nu af en toe bij mijn moeder gaan eten, ligt er nog altijd standaard een opengesneden citroen naast mijn bordje..
Mama?
Onze buren dachten een tijdje geleden dat wij een kind hadden, omdat ze ons regelmatig horen praten in de vorm van ‘kijk, daar komt mama aan’ of ‘ga maar naar papa’. We hebben ze even gerustgesteld dat ze niets gemist hebben: wij zijn al 3½ jaar trotse ‘papa’ en ‘mama’ van onze poezenkinderen 😉
Examenallergie
Tijdens mijn hele school- en studieperiode was het een trend: ziek na de toetsweek of tentamenperiode. Vooral op de middelbare school: je kon er de klok op gelijk zetten dat ik op de woensdag na de proefwerkweek ziek werd. Op de één of andere manier gaf ik tijdens zo’n toetsweek echt alles, waardoor ik dat vlak daarna moest bekopen. Jammer alleen dat het meestal na zo’n toetsweek vakantie was.. Gelukkig werd dat tijdens mijn studieperiode wel minder, misschien ook doordat ik zo verstandig werd om niet meer ’s nachts door te leren maar meer te vertrouwen op voldoende slaap.
Brand
Vroeger was het traditie om ’s avonds voor het slapengaan Hart van Nederland te kijken samen met mijn moeder. We hadden er na een tijdje een sport van gemaakt om klaar te zitten voor het eerste item en dan in koor te roepen: alwéér brand! De uitzending begon immers vrijwel altijd met, je raadt het al: brand. Misschien dat ik daarom ook zo vaak nachtmerries had over brand.. Inmiddels ben ik met een brandweerman getrouwd. Toeval?
Oproep: zingen maar!
Mijn man is dus brandweerman en soms als hij onverwachts opgeroepen wordt laat ik direct alles uit mijn handen vallen en ga zingen. Niet dat mijn gezang zo vreselijk om aan te horen is, maar het zingt toch net iets prettiger als je zeker weet dat niemand last van je heeft 😉
Wit kleuren
Dé goedbedoelde tip die ik tijdens mijn periode aan de universiteit van familie, vrienden en soms zelfs een treinconducteur kreeg was om mijn studieteksten groen, geel of roze te kleuren en dan alleen wit te maken wat ik niet belangrijk vond. Ik arceerde namelijk dus altijd vrijwel alles. Compleet nutteloos, zou je denken. Persoonlijk vond ik het soms ook best gênant: ik had het idee dat mensen me dom zouden vinden omdat ik het eruitzag alsof ik niet kon onderscheiden wat echt belangrijk is en wat niet. Toch heb ik in mijn hele leven nooit een onvoldoende gehaald en ben ik met een gemiddelde van 8,33 afgestudeerd. Ik zeg niet dat het een wondermethode is, maar toen ik eenmaal bijna door mijn tijd aan de universiteit heen was met zulke mooie cijfers, heb ik besloten met trots mijn laatste artikelen prachtig bont te kleuren omdat deze methode in ieder geval voor mij magisch bleek te werken!
Grote teen
De benaming ‘grote teen’ nam ik al in mijn moeders buik vrij letterlijk. Mijn grote tenen zijn echt heel groot. Gelukkig maar, want de rest van mijn voeten zijn zo klein dat ik zonder die grote tenen zeker twee schoenmaten kleiner zou hebben. In dat geval zou ik dus niets meer te zoeken hebben op de damesafdeling..
Tabbladen
Mijn man de ICT’er vervloekt me hierom: ik heb standaard een stuk of 12 tabbladen openstaan op mijn laptop. Mail, agenda, WhatsApp, Facebook, WordPress, Google Analytics, Weeronline, Bloglovin, Later, TomTom en dat aangevuld met pagina’s waar ik ‘binnenkort’ iets mee moet zoals een boek dat ik misschien wil kopen en een artikel dat ik inspirerend vind en dus nogmaals wil lezen. Je begrijpt dat ik mijn laptop dus ook vrijwel nooit afsluit en dat als deze vastloopt ik mijn vingers kruis in de hoop dat Google Chrome mijn tabbladen herstelt! Tja, het is één van die vervelende gewoontes die ik graag wil aanpakken, dus misschien moet ik eerst maar eens een paar tabbladen met tips om gewoontes te veranderen openzetten.
Kies jij maar
Als ik op reis ga met het vliegtuig, wil ik als het even kan niet mijn eigen stoel kiezen. Stiekem zit ik wel het liefst aan het raam omdat ik het leuk vind om naar buiten te kunnen kijken, maar ik zou het mezelf nooit vergeven als ik een stoel kies die tijdens een vliegtuigramp een zeer ongelukkige plek blijkt te zijn. Tijdens de rest van de reis maak ik me daar overigens totaal niet druk om. Van vliegangst heb ik geen last: als er iets gebeurt, dan moest het maar zo zijn. Het is alleen dat ene moment, dat moment waarop ik zelf kan bepalen waar ik wil zitten: die verantwoordelijkheid wil ik niet nemen. Laat de vliegtuigmaatschappij of het reisbureau maar lekker mijn plaats kiezen, als ik dan doodga kan ik tenminste niet tegen mezelf zeggen dat ik de verkeerde plek heb gekozen!
Eén broek
In mijn kledingkast ligt maar één broek. Naast alle sportbroeken dan, hè. Als mijn collega’s of leden van de sportschool me in mijn vrije tijd zien moeten ze altijd even twee keer kijken: ik draag namelijk altijd óf sportkleding óf jurkjes. Die ene broek in mijn kast? Die ligt er voor als we naar een pretpark of naar de kermis gaan, dan is een jurkje soms niet zo charmant 😉
Nu is het jouw beurt! Welk grappig nutteloos weetje over jezelf wil jij met ons delen?
