Heb je enig idee welke jeugdtrauma’s een babyneushoorn oploopt in zijn of haar jonge leventje? Ik zal je er niet direct mee confronteren, maar als je je ogen durft te openen voor het leed in deze wereld, lees dan vooral even verder.
Al eerder liet ik jullie kennismaken met Tamara, eigenaresse van de webshop BeSilly en fervent vrijwilliger voor dierenwelzijn. Vandaag, vrijdag 2 maart, vertrekt zij naar Zuid-Afrika om 3 maanden lang vrijwilligerswerk te doen bij The Rhino Orphanage. Wat zij daar gaat doen vind ik ontzettend dapper en waardevol, dus geef ik haar graag even het woord om uit te leggen waarom het werk van The Rhino Orphanage van levensbelang is!
Getraumatiseerd
Je poten staan in een plas bloed, het gezicht van je moeder verminkt, gaten in haar buik. Stil ligt ze op de grond, zonder leven, tranen en roepen helpt niet meer. Je hebt gezien hoe ze voor je ogen door laffe mensen werd neergeschoten, hoe ze met al haar macht op stond om je te beschermen en deze ‘duivels’ nog een keer schoten waarna ze met een klap op de grond neer viel. Ze kwamen steeds dichterbij en je rende weg, je durfde niks te doen zonder je moeder. Van een afstand zag je hoe ze met grote hakbijlen je moeders mooie en vertrouwde gezicht kapot maakten en jullie na de meest erge 30 minuten van je nog maar korte leven weer hulpeloos achter lieten. Inmiddels is het dagen later en je hebt honger, maar de moeder die voor jou hoort te zorgen is er niet meer. Je probeert te drinken, maar haar koude en harde buik geeft niks meer en grazen heeft ze je nog nooit geleerd. Er rest jou niks anders dan stilletjes en bang naast je moeder te gaan liggen en te wachten, te wachten op wat er komen gaat.
De hoorn
Dit is het leven van een baby neushoorn in Afrika. Op zeer jonge leeftijd op gruwelijke wijze je moeder afgeslacht zien worden voor haar hoorn. De hoorn die gewoon weer zou aangroeien wanneer deze zou worden afgezaagd. De hoorn die vooral in Azië goud waard is. De hoorn waarvan een idiote Chinese minister heeft gezegd dat deze hem van zijn kanker heeft genezen. De hoorn die niks anders is dan een dikke plak keratine (hetzelfde materiaal als waaruit onze nagels bestaan) en waarvan de geneeskrachtige werking nooit is en nooit zal worden bewezen.
Aan de orde van de dag
Verhalen zoals hierboven zijn in Afrika helaas aan de orde van de dag: dagelijks worden er zo’n 3 tot 5 neushoorns afgeslacht, op gruwelijke wijze vermoord, alleen maar om geld. Ik word er kotsmisselijk van, ik kan wel huilen en moet dan ook huilen. Maar wat ik niet kan, dat is mijn ogen sluiten en gewoon lekker veilig in mijn eigen coconnetje blijven leven.
The Rhino Orphanage
Het is augustus 2017 wanneer ik voor het eerst contact op neem met ‘The Rhino Orphanage’, een non-profit organisatie in Zuid Afrika die zich bezighoudt met het redden van deze babyneushoorns. De neushoorn is één van de vele diersoorten die door het handelen van de mens nu met uitsterven is bedreigd. Door het verdwijnen van hun leefgebied, maar vooral door de meedogenloze jacht om hun hoorn en het zieke trophy hunting is het aantal neushoorns wereldwijd de laatste jaren enorm afgenomen.
Moeders worden afgeslacht en hun baby’s voor dood achtergelaten. Deze weesjes worden in The Rhino Orphanage met de hand grootgebracht en verzorgd. Met als enige doel het vrijlaten van de neushoorn in het wild wanneer deze zo’n 3 jaar is.
Naast neushoorns vangen ze ook andere dieren op. Dit is bijvoorbeeld Shaq, gevonden met een gebroken poot. Wat een schattig snoetje, hè?
Unieke kans
De simpele en bescheiden vraag of ze mijn hulp een tijdje konden gebruiken werd beantwoord met een grote stapel in te vullen papierwerk en de vraag om minimaal 3 maanden commitment. Na het doorlopen van de sollicitatieprocedure werd ik uitgekozen om in maart, april en mei naar Afrika te komen om mee te strijden voor de toekomst van deze diersoort. Mijn eerste gedachtes waren ‘f#cking gaaf!, maar sh#t drie maanden is best lang in je eentje’. Wat na 2 seconden veranderde in ‘dit MOET ik doen, want dit is denk ik NU of NOOIT’. Even later nam ik 3 maanden onbetaald verlof van het werk.
Bestemming onbekend
Vrijdag 2 maart komt steeds dichterbij, maar toch is het nog steeds onwerkelijk. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen hoe het is om straks alleen naar een onbekende locatie in Zuid-Afrika te reizen, om daar vervolgens 3 maanden tussen de neushoorns te leven terwijl alles en iedereen hier thuis gewoon doorgaat. En toch, hoe moeilijk het misschien ook zal zijn, ga ik vrijwillig en vol goede moed die kant op. De neushoorns hebben mij nodig!
