Recensie + WINACTIE: Mijn reis met Gobi – Dion Leonard

“Het waargebeurde verhaal van een klein hondje en een lange tocht door de woestijn”, zo luidt de ondertitel op de voorkant van het boek “Mijn reis met Gobi” van Dion Leonard. Net zoals hij zelf in de laatste alinea’s van zijn boek schrijft, is dat slechts een deel van het verhaal. Toen ik dit boek in handen kreeg wist ik dat ik een mooi boek zou gaan lezen, maar ik had nooit verwacht dat de tranen over mijn wangen zouden rollen bij het lezen van die laatste pagina’s. Een ongelofelijk hartverwarmend verhaal over een hondje en een ultramarathonloper, die elkaars leven voorgoed veranderden. Wat jij van “Mijn reis met Gobi” kunt verwachten en hoe jij kans maakt om een exemplaar van dit ontroerende boek te winnen vertel ik je vandaag!

Dion Leonard

Dion beschrijft in zijn boek meer dan alleen het verhaal over Gobi. Om de betekenis van dit verhaal echt te begrijpen moet je weten wie Dion is. Hij schrijft dan ook heel open over zijn traumatische jeugd en over hoe zijn hardloopcarrière begon vanuit een angst zijn steeds fitter wordende partner kwijt te raken. Dion houdt zelfs niet eens van hardlopen, geeft hij toe. “Ik vind het zelfs niet echt leuk. Maar ik hou van competitie. Van een krachtmeting.”

Anekdotes uit zijn jeugd en van zijn multistage ultra race in de Gobiwoestijn wisselden elkaar af. Eerst lees je iets meer over zijn traumatische jeugd, waardoor je Dion beter leert kennen, maar later nemen deze episodes af. Zo raak je op een subtiele manier steeds meer bekend met de persoon die Dion nu is en het waarom van de dingen die hij doet.

Gobi

Op pagina 48 verandert er iets, al is dat op dat moment verre van duidelijk voor Dion zelf. Hij zag de hond. Een klein diertje met een zandkleurige vacht, grote donkere ogen en een grappig uitziende snor en baard. Het hondje troggelde de hardlopers kleine beetjes eten af, wat een hele prestatie was in dit stadium van de race. Van Dion kreeg hij niets, want Dion was hier om te winnen.

Het hondje bleek echter andere plannen te hebben en stond de volgende dag naast Dion bij de start. Gebiologeerd keek ze naar de felgele banden om zijn schoenen, haar staartje driftig heen en weer zwaaiende. Plotseling keek het hondje op en boorde haar ogen recht in die van Dion. Het lukte Dion niet zijn blik af te wenden. Dit hondje had hem uitgezocht, dat was achteraf gezien overduidelijk.

Gobiwoestijn

Gobi liep die dag zo goed als een complete marathon met Dion mee en verloor hem ook na de race niet uit het oog. Die nacht krulde ze zich helemaal tevreden op naast Dion. Met haar grote donkere ogen en haar vastberadenheid veroverde ze een plekje in zijn hart. Zelf kwam hij daar pas de volgende dag achter, toen hij iets deed wat hij nog nooit eerder in een race had gedaan: hij keerde om. Tijdens de oversteek van een 45 meter brede rivier kon hij het geblaf en gejank van het hondje, die hij inmiddels had vernoemd naar de woestijn waar ze doorheen renden, niet aanhoren. Hij besloot om te keren en nam Gobi onder zijn arm. Eenmaal aan de overkant klom het hondje razendsnel de over op en keek Dion verwachtingsvol aan. “Ze vroeg zich duidelijk af waar we op wachtten.”

Op dat moment was er al geen weg meer terug, dat besefte Dion diep van binnen wel. De volgende oversteek hield hij niet eens in, maar nam Gobi direct onder zijn arm en droeg haar naar de overkant. “Er was een moment dat ze op ooghoogte vlak voor mijn gezicht was en ik zweer dat er oprecht liefde en dankbaarheid in haar ogen glinsterden.”

Vriendschap

Gobi en Dion waren vrienden en zouden dat voor altijd blijven. De hele race stond Gobi haar grote vriend bij, ofwel door met hem mee te rennen ofwel door met de vrijwilligers mee te rijden naar de finish en hem daar op te wachten. Al voor het einde van de race was het voor Dion duidelijk dat hij deze keer meer dan alleen een medaille mee naar huis zou nemen: Gobi zou mee naar Schotland gaan.

De zoektocht

Wat volgde is een meeslepend en ontroerend verhaal over de zes maanden die het kostte om Gobi naar haar nieuwe thuis te brengen. Niet alleen doordat er een enorme papierhandel vereist is voor het exporteren en importeren van een hond, maar ook doordat Gobi zo beroemd werd dat haar reddingsoperatie op diverse momenten bedreigd werd. Zijn liefde voor Gobi was inmiddels echter zo sterk dat Dion alles op alles zette om haar voorgoed in zijn armen te sluiten. Hij had beloofd haar naar huis te brengen en als Dion iets belooft, doet hij dat.

Zijn inspanningen en die van alle mensen die hem hebben geholpen in dit proces zijn werkelijk wonderbaarlijk. Ik kan het niet in een paar zinnen omschrijven, daarvoor moet je echt het boek lezen. Wat zo’n klein plukje bruine vacht in beweging heeft zet, houd je niet voor mogelijk. Voor Dion zelf was Gobi zoeken een van de heftigste dingen die hij ooit heeft gedaan. “Maar door haar gevonden worden … dat was een van de mooiste.”

Thuis

Ik zou wel uren over dit boek kunnen vertellen, terwijl de tranen telkens weer in mijn ogen opwellen. Zelden heb ik zo’n puur en ontroerend verhaal gelezen. Als je er niet in gelooft dat het leven soms een rare wending neemt, omdat achteraf blijkt dat het zo moest lopen, dan geloof je dat na het lezen van dit verhaal zeker wel. Wie is er zo gek om zo veel tijd, geld en energie in één klein hondje dat hij nauwelijks kent te steken? Het was een vrijwel onmogelijke missie om Gobi naar Schotland te halen, maar Dion heeft het gedaan. Niet alleen, maar met hulp van talloze mensen waarvan hij de meesten niet eens kende. Een verhaal waarvan je nauwelijks durft te geloven dat het echt is gebeurd, maar als je je realiseert dat dat wel het geval is, weet je dat er hoop is in deze wereld. Dion en Gobi redden niet alleen elkaar, maar redden met hun verhaal nu ook ons vertrouwen in onze medemensen. Te midden van alle afschuwelijke nieuwsberichten die ons vanaf de hele wereld bereiken, bestaat ook dit verhaal. Het verhaal van een hondje dat dankzij hulp van heel veel liefdevolle mensen, levens wist te veranderen. Samen.

Winactie

Wat mij betreft moet de hele wereld dit verhaal kennen en gelukkig doet een groot deel van de wereld dat ook al. Ken jij het verhaal niet? Dan mag ik jou misschien wel blij maken met dit boek! Volg Renmeisje op Facebook en/of Instagram en laat via een reactie weten aan wie jij het boek nadat jij het uit hebt door zou willen geven. Meedoen kan t/m vrijdag 20 april, want op zaterdag 21 april stuur ik het boek op naar de gelukkige winnaar!

Disclaimer: dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Harper Collins. Dit verandert echter niets aan mijn standpunt: ik ga alleen samenwerkingen aan waar ik oprecht achter sta en geef altijd mijn eigen eerlijke mening.