Oh oh, wat vond ik het spannend toen onze peuter van destijds 2,5 jaar haar ledikant verliet. Zou ze het spannend vinden in zo’n groot bed? Zou ze nu niet tig keer uit bed komen ’s avonds? We betrokken haar bewust uitvoerig bij de overgang en maakten er iets leuks van: ze mocht nu immers slapen in een echt ‘grote meiden bed’! Maar welk formaat kies je nu als je peuter toe is aan een nieuw bed? Een peuterbed of een eenpersoonsbed? Ik vertel je waar wij voor kozen en waarom!
Wanneer is je kind toe aan een peuterbed of eenpersoonsbed?
Allereerst is het natuurlijk de vraag wanneer je peuter een nieuw bed nodig heeft. Terwijl kinderen van vrienden de overstap al hadden gemaakt lag Ella nog heerlijk te snurken in haar kleine ledikantje. Ik vond het wel prima zo! Ze kon zo tenminste haar bed niet uit en sliep nog lekker knus en veilig in een slaapzak.
Toch begon het steeds meer te knagen. Ella is nogal een klauterkonijn en zonder slaapzak begon ze in de gaten te krijgen dat ze ook haar bed als klimrek kon gebruiken. Bovendien kon ze haar eigen slaapzak inmiddels openmaken, dus ik zag de bui al hangen. Toen het bed dat we voor haar op het oog hadden eindelijk weer in de aanbieding was kochten we het dan ook direct. Het duurde nog zo’n twee weken voordat we alle onderdelen compleet en onbeschadigd binnen hadden, maar met 2 jaar en 7 maanden maakten we dan toch de overstap van een ledikant naar – jawel, hoor – een eenpersoonsbed!
Waarom een eenpersoonsbed?
Die beslissing was hier in huis zo gemaakt en dat had vooral een praktische reden. Een peuterbed of juniorbed heeft weer andere afmetingen dan een ledikant en een eenpersoonsbed, waardoor je nóg een keer een nieuw matras en beddengoed moet aanschaffen. Dat tikt behoorlijk aan!
Natuurlijk zie ik ook wel de voordelen van een peuterbed: het is korter en smaller dan een eenpersoonsbed en voelt daarmee veiliger voor je kindje. Zo maak je de stap naar een groter bed een stuk kleiner. Toch woog dat voor ons niet op tegen de voordelen van maar één keer een nieuw bed kopen. Dat scheelt niet alleen behoorlijk in de portemonnee, maar betekent ook dat onze peuter maar één keer zou hoeven te wennen aan een nieuw bed. Oké, totdat ze toe is aan een bed voor 2 personen dan, maar dat duurt hopelijk nog een héle poos!
Uitvalbeveiliging
Wat ik wel belangrijk vond is dat haar nieuwe bed uitvalbeveiliging zou hebben. Een peuterbed is nog altijd grotendeels voorzien van spijlen die voorkomen dat je kind zomaar uit bed kan vallen. Alleen aan het voeteneind is een klein stuk open, wat de peuter kan gebruiken om zelf in en uit bed te stappen. Dat is niet alleen veilig, maar voelt voor je kind ook vertrouwd: het is immers al ruim twee jaar gewend om tegen spijlen aan te kijken, dus als het ’s nachts wakker wordt en opeens een compleet ander uitzicht heeft is dat misschien schrikken geblazen!
Nu zijn er voor eenpersoonsbedden ook losse hekjes verkrijgbaar die je aan het bed vast kunt maken, dus in principe kun je vrijwel elk eenpersoonsbed op deze manier omtoveren tot een veilig en comfortabel bed voor peuters. Het bed dat wij op het oog hadden bevat echter helemaal rondom een soort hekje, dat aan de voorzijde ook losgemaakt kan worden. Zo hebben we nu een prachtig eenpersoonsbed dat er qua design haast uitziet als een peuterbed en dat we over een paar jaar met een paar mooie sierkussens kunnen omtoveren tot een stoere bedbank!
Hoe maak je de overgang naar een peuterbed of eenpersoonsbed?
Als je eenmaal de keuze hebt gemaakt voor een peuterbed of eenpersoonsbed is het natuurlijk wel belangrijk om je kind te helpen bij het maken van de overstap. In welke mate je peuter daar begeleiding bij nodig heeft zal natuurlijk per kind verschillen. Bovendien kan je kind je nog wel eens positief verrassen! Ik had namelijk niet verwacht dat Ella de overstap zó gemakkelijk zou maken. We hebben wel wat stappen ondernomen om haar daarbij te helpen, maar desondanks was ik voorbereid op een aantal slapeloze nachten of op z’n minst drukke avonden. Niets was minder waar, want ze deed het direct perfect!
Ze vond het dan ook helemaal geweldig dat ze eindelijk in haar echte ‘grote meiden bed’ mocht slapen. Daar hadden we het al weken over. We lieten haar foto’s zien van het bed dat we bestelden en toen het eenmaal binnen was mocht ze papa helpen met het bed in elkaar zetten. Helaas was een deel van het bed beschadigd en moest dat opnieuw besteld worden, dus moesten we daarop wachten. Dat gaf Ella echter wel de kans om alvast aan een groter bed te wennen, want we zetten haar ledikant zo lang ín het frame van haar nieuwe bed. Zo lag ze eigenlijk dus al in haar ‘grote meiden bed’, maar tegelijkertijd nog lekker veilig in haar ledikantje.
In de tussentijd zochten we samen leuke dekbedovertrekken uit waar ze zich op kon verheugen. Iets met Paw Patrol had ze natuurlijk geweldig gevonden, want daar is ze helemaal fan van. Ik wil de wat grotere en essentiële dingen in huis echter liever neutraal houden, dus koos ik een aantal dekbedovertrekken die jarenlang leuk blijven. Ella mocht daar vervolgens een keuze uit maken: het werden ijsjes en diertjes! Zo trots als een pauw sliep ze even later in haar ledikantje al onder haar ijsjesdekbedovertrek. Gewoon omdat ze dat leuk vond, maar stiekem ook alvast een beetje om te wennen!
Wennen aan het dekbed
Toen we eenmaal alle onderdelen van haar nieuwe bed in huis hadden was het tijd voor de échte overstap. Samen met papa maakte ze het bed compleet. Beddengoed erop – dit keer de diertjes – en ze kon voor het eerst zelf in bed kruipen! We lieten haar de eerste nachten wel nog met een slaapzak aan slapen, omdat ze dit gewend was. Ook zo maakten we de overgang naar haar eenpersoonsbed een stukje kleiner. Maar goed ook, want de eerste dagen en nachten lag ze nogal eens in de knoop met haar dekbed. Bovendien sliep ze meestal alsnog helemaal in een hoekje bovenin haar bed, zonder dekbed.
Na een paar dagen had ze echter helemaal in de smiezen hoe ze zelf onder haar dekbed kon kruipen en langzaam begonnen we met het afbouwen van de slaapzak. We laten haar zelf kiezen of ze die wel of niet aan wilde. ’s Middags hoefde het vaak al niet meer, maar ’s avonds vond ze het vaak wel nog fijn. Naarmate de tijd verstreek vroeg ze er echter steeds minder om en na een maand of twee à drie verdween de slaapzak voorgoed. Tenzij ze bij opa en oma in het campingbedje slaapt, dan draagt ze er wel nog een. Voor heel even is ze dan weer lekker klein!
Rust in de tent
Omdat er in zo’n nieuw bed met dekbed al zoveel te wennen valt, hielden we andere factoren rond de tijd van de overgang stabiel. Ella was inmiddels gewend aan de aanwezigheid van haar zusje en had er totaal geen moeite mee dat zij haar ledikantje zou overnemen – dat vond ze zelfs heel leuk! Ze sliep nog met een speen en ook daar veranderden we aanvankelijk niets aan. Pas toen ze eenmaal helemaal gewend was aan haar ‘grote meiden bed’ en ook zonder slaapzak sliep, brachten we het stoppen met de speen ter sprake. Ook dat verliep overigens vlekkeloos! Daarover binnenkort meer in een andere blog.
Zindelijk was Ella al vanaf iets vóór haar 2e verjaardag, maar in bed droeg ze wel nog een luier en ook die hielden we er tijdens de overgang naar haar nieuwe bed nog even in. Inmiddels doet ze haar dutjes al een paar maanden zonder luier en blijft haar luier ’s nachts ook steeds vaker droog, dus binnenkort gaan we proberen de luiers in de kast te laten liggen. Stap voor stap wordt ze zo écht een grote meid!
Blij met het eenpersoonsbed
Kortom: zorgen om niets! We hebben geen seconde spijt gehad van onze keuze voor een eenpersoonsbed. Ella is nog altijd dolblij met haar ‘grote meiden bed’ en doet het fantastisch. Ze komt ’s ochtends meestal pas haar bed uit wanneer haar schaapje groen is en doet dan zelf de deur open. Dat ze dat nu kan, had ze gauw genoeg in de gaten. Om die reden hebben we ook direct een klemhekje in de deuropening gezet, zodat we ons geen zorgen hoeven te maken over nachtelijke avonturen in de buurt van de trap.
Toch komt ze ’s avonds en ’s nachts nooit uit zichzelf haar bed uit – al hoop ik dat ik dat met deze uitspraak niet jinx. Als er wat is roept ze ons of gaat ze huilen, maar ze blijft wel liggen. Wat mij betreft voorlopig prima, want zo maakt ze haar kleine zusje tenminste niet wakker.
Met een kussen slaapt ze nog niet, al wilde ze dat een tijdje geleden opeens wel per se. Ik kocht een kussen, ze stoeide er een paar nachten mee en wilde ‘m toen toch liever in haar stoel achterlaten. Prima! We hebben het kussen nu in huis en als ze er aan toe is horen we het wel. Voorlopig slaapt ze meestal als een roosje in haar ‘grote meiden bed’ en daar zijn wij als ouders maar wat blij mee!
Dit artikel is tot stand gekomen samen met Emob. Voor meer informatie lees je hier mijn disclaimer.
